Intro
Het is bekend, in november is het jachtseizoen volop geopend in de Belgische Ardennen. Al jaren hebben we te maken met mannen in groene outfits en grote geweren. Toch gaan we elk jaar weer.
Heen, vrijdagavond 16 november
We pikken Cathelijne en Sebastiaan op om half acht op bij Ganzenhoef. De stemming is relaxed, dus de file net buiten Amsterdam doet ons weinig. Sebastiaan zit dicht bij Amsterdamse bestuursvuren en onderwerp van gesprek is één van de vele schandalen rond het Amsterdamse Stadsdeel Zuidoost: de vergunning voor de bouw van de wanstaltige rode speelschuur van Balorig, pal aan de Gaasperplas. Een doortrapt en smerig politiek spel van Pieter Litjens, nu burgemeester van Aalsmeer, met medewerking van de stadsdeelraad.
Het is bekend, in november is het jachtseizoen volop geopend in de Belgische Ardennen. Al jaren hebben we te maken met mannen in groene outfits en grote geweren. Toch gaan we elk jaar weer.
Heen, vrijdagavond 16 november
We pikken Cathelijne en Sebastiaan op om half acht op bij Ganzenhoef. De stemming is relaxed, dus de file net buiten Amsterdam doet ons weinig. Sebastiaan zit dicht bij Amsterdamse bestuursvuren en onderwerp van gesprek is één van de vele schandalen rond het Amsterdamse Stadsdeel Zuidoost: de vergunning voor de bouw van de wanstaltige rode speelschuur van Balorig, pal aan de Gaasperplas. Een doortrapt en smerig politiek spel van Pieter Litjens, nu burgemeester van Aalsmeer, met medewerking van de stadsdeelraad.
België Provincie Luxemburg
We lopen in het gebied tussen Sankt Vith, Houffalize en Baraque de Fraiture in de Belgische provinice Luxemburg.
We lopen in het gebied tussen Sankt Vith, Houffalize en Baraque de Fraiture in de Belgische provinice Luxemburg.
We leggen aan bij de Lachende Goudreinet voor een kop koffie en rond half twaalf staan we aan de oever van Lac de Cherapont, vlakbij Gouvy in de Belgische Ardennen. Roel en Jeanne verwelkomen ons. Tentje opzetten. Het is helder, het vriest een graad of zes, een mooie temperatuur om het dons in de slaapzakken weer eens te testen. Maar natuurlijk eerst een biertje in de kroeg. Daar treffen we de meesten van de in totaal zestien tententrekkers.
Het weerzien is hartelijk, maar het kan ook zijn dat iedereen blij is om nog een biertje te kunnen kopen. Roon koopt een van de droge worsten die achter de bar hangen: van hertevlees. Bepaald niet verkeerd.
NBA Tententrektocht november 2007
Cherapont - Les Petites Tailles - Cherapont
Cherapont - Les Petites Tailles - Cherapont
|
|
|
|
|
|||||
|
|
|
|
|
|||||
|
|
|
|
|
Zaterdag 17 november
De formule van dit weekend is een rondwandeling van twee dagen met twee overnachtingen in het tentje dat je op je rug meedraagt. Op de kaart staat de route globaal aangegeven, je mag er zelf nadere invulling aan geven. En dat dan in groepjes van twee tot vier.
Allard en Ellen hadden vannacht een mindere ervaring. De matjes blijken lek. Het moeten de poezen thuis geweest zijn die er hun nagels in hebben gezet. En daar kunnen deze matjes minder goed tegen. Ze belanden in de auto, maar echt comfortabel wordt het niet. En dat is toch het streven, met minimale middelen een optimaal comfort realiseren. In dat kader is er ook navraag gedaan naar de jachtactiviteiten. Met een schot hagel in je kont is het niet echt lekker lopen. Wel sneller!
Zo kunnen we het beste de zuidelijke route naar Les Petites Tailles aanhouden. Zo rond de klok van elf lopen we de camping af en het begint gelijk al avontuurlijk. We zien Roon en Willy een, naar later blijkt goede, afslag nemen en even later duiken Cathelijne en Sebastiaan uit totaal onverwachte hoek op. Om weer op een pad te komen kruisen we een paar weilanden. In
De formule van dit weekend is een rondwandeling van twee dagen met twee overnachtingen in het tentje dat je op je rug meedraagt. Op de kaart staat de route globaal aangegeven, je mag er zelf nadere invulling aan geven. En dat dan in groepjes van twee tot vier.
Allard en Ellen hadden vannacht een mindere ervaring. De matjes blijken lek. Het moeten de poezen thuis geweest zijn die er hun nagels in hebben gezet. En daar kunnen deze matjes minder goed tegen. Ze belanden in de auto, maar echt comfortabel wordt het niet. En dat is toch het streven, met minimale middelen een optimaal comfort realiseren. In dat kader is er ook navraag gedaan naar de jachtactiviteiten. Met een schot hagel in je kont is het niet echt lekker lopen. Wel sneller!
Zo kunnen we het beste de zuidelijke route naar Les Petites Tailles aanhouden. Zo rond de klok van elf lopen we de camping af en het begint gelijk al avontuurlijk. We zien Roon en Willy een, naar later blijkt goede, afslag nemen en even later duiken Cathelijne en Sebastiaan uit totaal onverwachte hoek op. Om weer op een pad te komen kruisen we een paar weilanden. In
één daarvan staat een dikke stier, die als we dichterbij komen uiers blijkt te hebben. Dat kan allemaal in België. Bij het sigaretje in Sterpigny zien we al meer groepjes en even boven Baclain zijn alle zestien trekkers hergegroepeerd. Een unicum! Maar niet gewenst en de groepen gaan al snel weer uit elkaar.
Toch ligt de zuidelijke route op meer punten voor de hand. Of het moet de illustere naam van het gehucht Pisserotte zijn die prikkelt. Want alle zestien belanden we, achteraf gezien, uiteindelijk daar om een noordelijke doorsteek door het Fagne Pisserotto te maken. We, Karin en Leen, belanden er als eerste. We trotseren eerst een agressieve hond maar we houden het als we in het veen belanden voor gezien.
Tenminste, nadat Karin de zware afweging heeft gemaakt: door het veen of weer langs de hond. Maar de herinnering aan ‘ons Richard’, een Slimmer Stappen cursist van een paar jaar terug, geeft de doorslag. Zijn linkerbeen verdween tot aan z’n lies in het veen. Waar een fors geslacht al niet goed voor kan zijn. De groep met Allard, Ellen, Bert, Cleem, Petra en Thilou durven wel en brengen het er, op natte voeten na, goed van af. Een kwestie van op de pollen stappen en gaan. Zoveel volk rond de huizen in Pisserotte zijn de bewoners niet gewend. Ze besluiten dan ook de doorgang naar het veen te verbieden. De boodschap is globaal dat ‘tresspassers will be executed’. En als een Belg in het Engels begint moet je oppassen. En zo is de rest van de groep verplicht om het asfalt te kiezen.
Er is een kroeg bij de camping. Met gestoofd wild zwijn en een open haard. En het zitje er omheen hebben wij voor ons. Uiterst aangenaam en de ervaringen worden tot in details uitgewisseld. Allard en Ellen hebben hun probleem opgelost. Ze ruilen de matjes in voor een matras in een echte stacaravan.
Zondag 18 november
Wat is er mooier dan een Belgisch ochtendgloren. De ‘ik word wakker’ geluiden van je fellow hikers te horen. De damp van kokend water de lucht te zien verkennen, in Willy een ochtendgymjuf te herkennen. Vier donsjacks op een rij onder de dennenbomen, Bert met rasta’s voorbij te zien komen….
Tenminste, nadat Karin de zware afweging heeft gemaakt: door het veen of weer langs de hond. Maar de herinnering aan ‘ons Richard’, een Slimmer Stappen cursist van een paar jaar terug, geeft de doorslag. Zijn linkerbeen verdween tot aan z’n lies in het veen. Waar een fors geslacht al niet goed voor kan zijn. De groep met Allard, Ellen, Bert, Cleem, Petra en Thilou durven wel en brengen het er, op natte voeten na, goed van af. Een kwestie van op de pollen stappen en gaan. Zoveel volk rond de huizen in Pisserotte zijn de bewoners niet gewend. Ze besluiten dan ook de doorgang naar het veen te verbieden. De boodschap is globaal dat ‘tresspassers will be executed’. En als een Belg in het Engels begint moet je oppassen. En zo is de rest van de groep verplicht om het asfalt te kiezen.
Er is een kroeg bij de camping. Met gestoofd wild zwijn en een open haard. En het zitje er omheen hebben wij voor ons. Uiterst aangenaam en de ervaringen worden tot in details uitgewisseld. Allard en Ellen hebben hun probleem opgelost. Ze ruilen de matjes in voor een matras in een echte stacaravan.
Zondag 18 november
Wat is er mooier dan een Belgisch ochtendgloren. De ‘ik word wakker’ geluiden van je fellow hikers te horen. De damp van kokend water de lucht te zien verkennen, in Willy een ochtendgymjuf te herkennen. Vier donsjacks op een rij onder de dennenbomen, Bert met rasta’s voorbij te zien komen….
We pakken ons laatste doorsteekje, het laatste prikkeldraad en blijken vandaag als laatste binnen. Even daarvoor hebben we Jos en Helen hun verse Saab 9.5 Station Aero 2.3 turbo de sporen zien geven, bring me back home baby! In het dranklokaal treffen we Roon, Willy, Cathelijne, Sebastiaan en nog een droge hertenworst aan. Met z’n zevenen nemen we afscheid. Want de worst mag met Roon mee.
Cathelijne verhaalt over de positie van Poolse werknemers in Nederland. Ze gaat er op afstuderen. We doen de Lachende Goudreinet weer aan en gaan voor de hertebiefstuk en hazepeper. Erg dubbel, want we verhalen ook over de aansporingen voor vluchtende reeën en de klotejagers die ons hikers het leven zuur maken. Maar die Überhase straft onmiddellijk. De korrel hagel in zijn reet belandt tussen mijn kiezen. Geloof me, ik kan die haas wel schieten…..
Leendert P. Bakker, 5 december 2007, Amsterdam Zuidoost.
Cathelijne verhaalt over de positie van Poolse werknemers in Nederland. Ze gaat er op afstuderen. We doen de Lachende Goudreinet weer aan en gaan voor de hertebiefstuk en hazepeper. Erg dubbel, want we verhalen ook over de aansporingen voor vluchtende reeën en de klotejagers die ons hikers het leven zuur maken. Maar die Überhase straft onmiddellijk. De korrel hagel in zijn reet belandt tussen mijn kiezen. Geloof me, ik kan die haas wel schieten…..
Leendert P. Bakker, 5 december 2007, Amsterdam Zuidoost.
De noordelijke route biedt meer keuzemogelijkheden. Even na Les Petites Tailles scheiden de wegen en we zien pas weer fellow hikers in Cherapont. Karin en ik besluiten de routemarkeringen op de kaart stuk voor stuk ‘te doen’. En daar krijgen we geen spijt van, het is werkelijk een prachtige route. We struinen door oude brandgangen naar het Bois de Rochers, klimmen over heidevelden omhoog naar Le Crawe Chene en zien het zonlicht door de bomen schijnen. We zien jagers met afgeschoten wild het bos uit komen, reeën op de vlucht voor hen, maar in de hunting zone zelf belanden we niet. Bij Le Poncai wel in een sprookje. Waarin Karin leest met een kabouter.
Cherapont - Les Petites Tailles - Cherapont in foto's: